W dniu 15 października 2020 r. TSUE wydał pozytywny wyrok w polskiej sprawie C-335/19, dotyczący wyłączeń z możliwości zastosowania ulgi na złe długi w VAT.

Trybunał uznał, że przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług ("ustawy o VAT") są niezgodne ze unijnymi regulacjami (art. 90 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), a przedsiębiorcy przysługuje prawo do odzyskania zapłaconego podatku VAT, nawet jeżeli dłużnik znajduje się w upadłości albo likwidacji.

Przepisy ustawy o VAT (por. art. 89a ust. 2) uzależniają możliwość skorzystania z ulgi na złe długi m.in. od spełnienia warunku, by dłużnik nie był w trakcie postępowania upadłościowego albo w trakcie likwidacji oraz by zarówno dłużnik, jak i wierzyciel byli zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Zdaniem TSUE prawo do ulgi za złe długi nie powinno zależeć od tego, czy dłużnik jest czynnym podatnikiem VAT, albowiem transakcje mogą być przeprowadzane z klientami, którzy nie są podatnikami VAT i nie wpływa to na obowiązek odprowadzenia podatku.

TSUE stwierdził, że niezgodne z regulacjami unijnymi jest również uzależnienie możliwości korekty w ramach ulgi na złe długi od tego, by w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji wierzyciel był nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.