Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - ponownie rozpoznając sprawę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - uznał stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym właściwym kursem do przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej w, otrzymywanych przez niego, zbiorczych fakturach korygujących powinien być średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia takiej faktury.
W pierwotnej interpretacji z dnia 4 grudnia 2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.504.2018.1.MM), organ akcentował, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zasad przeliczania kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walutach obcych na złote w związku z korektą tych kosztów. Zgodnie z ogólną zasadą, koszty uzyskania przychodów w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Zatem, w ocenie organu, data poniesienia kosztu uzyskania przychodu decyduje o zastosowaniu właściwego kursu waluty, w jakiej poniesiono koszt. Późniejsza korekta nie zmienia tej zasady.
Jak zostało wskazane w dalszej części interpretacji, faktura korygująca (czy też inny dokument korygujący) odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do dokumentu korygującego jest zatem faktura pierwotna. W związku z tym należy przyjąć kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury pierwotnej. Dokument korygujący powinien bowiem, oprócz elementów korygowanych, odzwierciedlać stan, w którym była wystawiona faktura pierwotna.
Zdaniem Dyrektora KIS kluczowym argument była okoliczność, że uprawnianie, z którego wynika prawo podatnika do dokonania korekty kosztu uzyskania przychodu na bieżąco nie oznacza jednak, że podatnik powinien przyjąć do przeliczenia korygowanego kosztu uzyskania przychodu kurs bieżący, tj. z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego wystawienie dokumentu korygującego. Jak wskazał organ, dokumenty korygujące otrzymane przez Spółkę służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już poniesionego kosztu uzyskania przychodu, a wystawienie takiego dokumentu nie prowadzi do powstania kosztu uzyskania przychodu, ale skorygowania kosztu już poniesionego.
W oparciu o powyższe organ uznał, że do przeliczenia na złote korekty kosztu uzyskania przychodu w związku z otrzymaniem faktury korygującej lub zbiorczej faktury korygującej należy zastosować kurs, jaki został przyjęty do przeliczenia faktur pierwotnych.
Wnioskodawca nie zgodził się z powyższym stanowiskiem organu i zaskarżył interpretację.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wniesiono o uchylenie interpretacji, zarzucając błąd wykładni prawa materialnego, która doprowadziła do naruszenia przepisu art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT poprzez błędne uznanie, iż do przeliczenia na złote korekty kosztu uzyskania przychodu w związku z otrzymaniem faktury korygującej lub zbiorczej faktury korygującej należy zastosować kurs, jaki został przyjęty do przeliczenia faktur pierwotnych.
W uzasadnieniu skargi Wnioskodawca podkreślił, że wbrew twierdzeniom organu nie próbuje on zmieniać zasad przeliczenia na złote kosztów uzyskania przychodu udokumentowanych fakturą pierwotną. Celem wnioskodawcy było wyłącznie dążenie do określenia prawidłowej wysokości korekty, będącej wynikiem otrzymanego rabatu posprzedażowego, który to rabat jest niewątpliwie zdarzeniem późniejszym wpływającym na podstawę opodatkowania i zgodnie z przytoczonymi zasadami powinien być rozliczany na bieżąco. Zdarzenie gospodarcze danego roku podatkowego powinno być bowiem rzetelnie rozliczone w wysokości przychodu podatkowego Spółki danego okresu rozliczeniowego. Z tego powodu wprowadzone zostały przepisy dotyczące ujmowania na bieżąco faktur korygujących spowodowanych zdarzeniami występującymi w późniejszym okresie rozliczeniowym. Zdaniem strony skarżącej ma to służyć rzetelnemu obliczeniu przychodu podatnika w danym okresie rozliczeniowym, natomiast zastosowanie nieaktualnego, tj. historycznego kursu waluty powodowałoby brak prawidłowego obliczenia przychodu Spółki.
WSA w Krakowie w orzeczeniu z 09.04.2019 r. (I SA/Kr 207/19) zgodził się ze stroną skarżącą wskazując, że „Stosując zatem przepis art. 15 ust. 1 odpowiednio uznać należy, że kwoty wyrażone w walucie obcej w fakturach korygujących (lub innych korygujących dokumentach księgowych) otrzymanych przez podatnika powinny być przeliczone po średnim kursie (…) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej (lub innego korygującego dokumentu księgowego).”
Przedmiotowa sprawa ze skargi Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zawisła następnie przed NSA, który w orzeczeniu z dnia 25.05.2022 r. (sygn. akt I SA/Kr 207/19) podkreślił, że zasada przeliczania poniesionych kosztów w walutach obcych z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zdanie ostatnie, dotyczy bieżącego przeliczania związanego z dniem poniesienia kosztu. Brak jest zatem uzasadnienia, aby takiego bieżącego przeliczania nie stosować do korekt. Stosując zatem przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT odpowiednio uznać należy, że kwoty wyrażone w walucie obcej w fakturach korygujących (lub innych korygujących dokumentach księgowych) otrzymanych przez podatnika powinny być przeliczone po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej (lub innego korygującego dokumentu księgowego).
W konsekwencji orzeczenia NSA, Dyrektor KIS - w interpretacji z dnia 7 lutego 2023 r. (0111-KDIB1-2.4010.504.2018.11.ANK) - uznał zatem ostatecznie stanowiskownioskodawcyza prawidłowe.
