Zgodnie z wyrokiem NSA standardów postępowania wyznaczonych przez art. 121 §1 Ordynacji podatkowej nie spełnia działanie polegające na stwierdzeniu bezprzedmiotowości żądania wnioskodawcy i odesłaniu do interpretacji ogólnej, w sytuacji, gdy interpretacja ta nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie interpretacyjne, zaś wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej zawiera racje i odwołanie do przepisu prawa, które nie były uwzględniane w interpretacji ogólnej.

Warunkiem zastosowania regulacji z art. 14b §5a Ordynacji podatkowej jest stwierdzenie tożsamości opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz podstaw prawnych zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z zagadnieniem oraz stanem prawnym wynikającymi z interpretacji ogólnej. Ustalenie, że zakres pytania interpretacyjnego i interpretacji ogólnej pokrywają się nie powinno budzić wątpliwości. Założenie, że interpretacja ogólna stanowi odpowiedź na wątpliwości podatnika i nie ma potrzeby merytorycznego badania prezentowanego przez niego stanowiska jest zbyt daleko idące. Działanie takie stanowi naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organu podatkowego.

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 14b §5a Ordynacji podatkowej jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym, wydaje się postanowienie o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanych we wniosku ma zastosowanie interpretacja ogólna, z jednoczesnym stwierdzeniem bezprzedmiotowości wniosku.

Wyrok NSA z dnia 31 maja 2021r. Sygn. I FSK 1629/18 - link do pełnej treści wyroku