Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 23.02.2023 r. (sygn. aktI SA/Ke 548/22) orzekł w sprawie dotyczącej zwolnienia od VAT sprzedaży działki niezabudowanej, innej niż budowlana, a przewidzianego w art 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Wanalizowanym stanie faktycznym działki –według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego („MPZP”) – położone były na obszarze oznaczonym symbolem: „ZL” (funkcja podstawowa – las) oraz „R” (funkcja podstawowa - rolnicza przestrzeń produkcyjna). Podmiot, od którego wnioskodawca nabył te działki, uwzględnił w cenie sprzedaży podatek VAT przyjmując, że ich dostawa - pomimo tego, że są one niezabudowane i według podstawowego przeznaczenia określonego w MPZP nie są przeznaczone pod zabudowę - winna być opodatkowana wg stawki podstawowej 23%.
Następnie działki miały być przedmiotem ponownej sprzedaży przez wnioskodawcę, który wystąpił o interpretację indywidualną. Przedstawiając własne stanowisko wnioskodawca wskazał, że dostawa niezabudowanych działek, którą realizowałby jako czynny podatnik VAT, podlegać będzie zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pomimo tego, że przy ich sprzedaży na rzecz wnioskodawcy i jego małżonki sprzedawca w cenę sprzedaży wliczył podatek VAT, choć do sprzedaży działek winno mieć zastosowanie zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepisy.
Dyrektor KIS zwrócił uwagę, że jakkolwiek - zgodnie MPZP - działki znajdują się na obszarze oznaczonym symbolami ZL-funkcja podstawowa las i R-funkcja podstawowa rolnicza przestrzeń produkcyjna i objęte są zakazem zabudowy, to jednak na tych terenach za elementy zagospodarowania działki - zgodne z MPZP - uznaje się m.in. urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne oraz elementy małej architektury. Ponadto, na terenach oznaczonych symbolem R dopuszcza się budowę szklarni i tuneli foliowych, a na terenach oznaczonych symbolem ZL - budowę tymczasowych budynków i budowli przeznaczonych na cele gospodarki leśnej.
W ocenie organu interpretacyjnego, MPZP dopuszcza dla tych działek możliwość lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń, obiektów małej architektury czy dróg wewnętrznych. Sama możliwość umiejscowienia wskazanych obiektów na terenie działek oznacza zatem, że w istocie objęte wnioskiem o wydanie interpretacji działki stanowią grunty przeznaczone pod zabudowę i są terenami budowlanymi zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.
WSA w Kielcach nie zgodził się jednak z Dyrektorem KIS i w zgodzie z tezami TSUE, który na kanwie wyroku z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 stwierdził, iż teren budowlany oznacza "każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę". Za teren budowlany można zatem uznać jedynie taki, który pod regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę, co w ramach polskiego porządku prawnego następuje w ramach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
Jak wskazał sąd, „ponieważ w ramach analizowanego zdarzenia przyszłego dostawa ma dotyczyć gruntów o dominującym przeznaczeniu "rolnicza przestrzeń produkcyjna" i "las", z generalnym zakazem zabudowy, przy jednoczesnym dopełniającym umożliwieniu tworzenia obiektów sprzyjających urzeczywistnieniu głównych - niebudowlanych - celów wskazanych terenów, to ich zakwalifikowanie jako terenów budowlanych przez organ interpretacyjny należy ocenić jako błędne, zaś wynikające z tego uznanie, że grunty te nie podlegają zwolnieniu podatkowemu stanowi efekt nieprawidłowej wykładni przepisów prawa materialnego”.
Sąd uznał zatem, iż dla stosowania zwolnienia przewidzianego w art 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, znaczeniemiało jedynie podstawowe przeznaczenie gruntuzgodnie z MPZP.
